Gedichten:
Sinds mei 2020 stuurt Laura, geïnspireerd door haar eigen ervaringen, haar gedichten de wereld in. Ze leerde dat het leven heel mooi kan zijn, maar soms ook de nodige uitdagingen met zich meebrengt.
Het allereerste gedicht dat Laura begin 2020 schreef, laat zien hoe Laura hier tegen aan kijkt:
Soms zit ’t taege
Soms zit ’t mit
’t Laeve is neet altied mekkelik
Daovan krigs se pit
Schrijven is voor Laura een manier om haar gedichten en emoties toe te laten en haar diepste verlangens en dromen te onderzoeken. Door hier open over te zijn, verbindt Laura zich met de mensen om haar heen.
Laura’s gedichten zijn kort maar krachtig. Ze bestaan doorgaans uit 4 à 8 regels. ’n Aantal voorbeelden:
Schrijfproces:
Laura schrijft haar gedichten meestal na een intensieve periode. Ze maakt dan haar hoofd leeg of probeert bepaalde emoties te verwerken. Puur op gevoel en zonder al te veel na te denken, beginnen de woorden meestal als vanzelf uit haar pen te stromen.
Meestal laat Laura haar gedichten daarna eerst een tijdje liggen en de inhoud ervan rusten. Erna begint voor haar het fijnste onderdeel van het schrijfproces: met ’n fijne zwarte pen en op ’n A4-blad schrijft ze de gedichten vervolgens netjes over. De gedichten worden op deze manier klaar gemaakt om met andere mensen te worden gedeeld.
Daarna zoekt, plukt of koopt Laura haar bloemen om de gedichten een extra mooie uitstraling mee te geven. Laura’s liefde voor bloemen baseert op de gedachte dat wij mensen net als bloemen zijn. We komen in allerlei soorten, kleuren en maten voor en dragen allemaal een zekere schoonheid in ons. Ieder voor zich zijn we al de moeite waard en uniek maar samen kunnen we een heel mooi gezelschap vormen en het leven nog mooier maken:
“Minse zeen wie blome
Allemaol uniek
’n Riekdóm aan kluuere en vórme
Same manjefiek”
Als laatste stap fotografeert Laura haar gedichten om ze erna via sociale media met haar lezers te delen:
